İstanbul Depremine Yönelik Sağlık Hizmetinin Yapılanması Çalışma Grubu Anasayfa
Hekimler İçin İletişim Hattı
Dr. Füsun Sayek, II. Eğitim Hastaneleri Kurultayı
- Ağustos 18, 2010
- 2626
Dr. Füsun Sayek 2. Eğitim Hastaneleri Kurultayı Sonuç Bildirgesi
Dr. Siyami Ersek Gögüs Kalp ve Damar Cerrahisi Eğitim ve Araştırma Hastanesi
24 Mart 2007 - İstanbul
Türk Tabipleri Birliği -Uzmanlık Dernekleri Eşgüdüm Kurulu, İstanbul Tabip Odası ve Ankara Tabip Odası�nın ortaklaşa düzenlediği Dr. Füsun Sayek 2.Eğitim Hastaneleri Kurultayı, 24 Mart 2007 tarihinde Dr. Siyami Ersek Gögüs Kalp ve Damar Cerrahisi Eğitim ve Araştırma Hastanesi Oditoryumunda gerçekleştirildi. Kurultaya Eğitim Hastanesi bulunan 8 ilden; toplam 20 Eğitim Hastanesi, 10 Tıp Fakültesi ve 30 Uzmanlık Derneği temsilcilerinden oluşan 186 meslektaşımız katıldı. Kurultay, "Eğitim Hastanelerinin Durumu; Eğiticilerin Atanmasındaki Hukuki Süreçler, Sağlık Bakanlığı�nın Eğitim Hastanelerine Bakışı, Eğitim Hastanelerinde Neler Oluyor? Eğitim Hastaneleri Nasıl Yönetiliyor? Asistan Hekim: Hizmet mi, Eğitim mi?" başlıklarının yer aldığı bir panelde sürdü. Öğleden sonra ise, �Nasıl Bir Eğitim Hastanesi?� başlıklı bir panel ve �Tıpta Uzmanlık Eğitiminde Yeni Yönelimler� ve �Sürekli Tıp Eğitiminden Sürekli Mesleki Gelişime� konulu ikili konferans yapıldı. Kurultayın son bölümü �Güncel Gelişmeler Üzerine Çalışma Grupları Toplantıları� başlığını taşıyordu. Bu bölümde �Mesleki Mali Sorumluluk Sigortası�, �Tıpta Uzmanlık Kurulu� ve �Eğitim Hastaneleriyle İlgili Yeni Düzenlemeler� başlıkları görüşüldü.
Aşağıdaki sonuç bildirgesi kurultay katılımcıları ile birlikte oturumların sonunda hazırlandı:
1. Ülkemizde uzmanlık eğitimi Sağlık Bakanlığı, üniversiteler ve Türk Tabipleri Birliği�nin eşit düzeyde temsil edildiği özerk bir otorite olarak Tıpta Uzmanlık Kurulu tarafından planlanmalıdır. Bu kurul uzmanlık eğitim sürelerinden rotasyonlara, uzmanlık eğitimi verilebilecek fiziki koşullardan uzmanlık eğitimi verecek eğiticilerin seçilmesi ve değerlendirilmesine kadar bugün çok farklı tartışmalara yol açan birçok konuda karar verme ve düzenleme yapma yetkisine sahip olmalıdır. Bu kurulun ilk görevi uygulanabilir ve bilimsel bir tıpta uzmanlık tüzüğü ve ilgili yönetmeliklerinin hazırlanması olmalıdır.
2. Uzmanlık eğitiminin asıl amacı eğitim kurumundaki hizmet eksiğini gidermek değil hizmet-eğitim dengesi gözetilerek ülkemizin uzman hekim ihtiyacı doğrultusunda uzman hekim yetiştirmek olmalıdır.
3. Eğitim hastanelerindeki çalışma koşulları düzeltilmeli, çalışma saatleri ve nöbet sayıları makul düzeylere çekilmelidir.
4. Eğitim hastanelerinin bütçeleri eğitim ve araştırmayı da gözeten bir şekilde yeniden düzenlenmeli, ülkedeki farklı eğitim kurumlarındaki eşitsizlikler olumlu yönde düzeltilmeye çalışılmalıdır. Eğitim kurumları arasında standardizasyon sağlanmadan yeni eğitim kurumları açılmamalıdır.
5. Performansa dayalı ücretlendirme uygulaması hastaneleri birer işletmeye dönüştürmekle kalmamakta; aynı zamanda eğitimde yetersizliğe, çalışma barışının bozulmasına, motivasyon eksikliğine, hekim-hasta ilişkisinde bozulmaya ve etik değerlerde yozlaşmaya yol açmaktadır. Bu nedenlerle eğitim hastaneleri performans kıskacından kurtarılmalıdır.
6. Eğitim hastanelerinde eğitici kadroların tam gün çalışması özendirilmeli ve bu konuda gerekli mali ve idari düzenlemeler özendirici tedbirlerle yapılmalıdır.
7. Eğitim Planlama Koordinasyon Kurulu, bir istişare kurulu olmaktan ziyade hastanenin tıbbi, eğitim ve araştırma ile ilgili tüm faaliyetlerini yürüten/yöneten/denetleyen bir organı haline getirilmelidir.
8. Hekimlerin araştırma yapma imkanları çoğaltılmalı, araştırma destek fonları ve araştırma laboratuarları kurulmalıdır.
9. Şef-şef yardımcılığı sınavları yabancı dil sınavı, mesleki bilim sınavı ve sözlü sınav olmak üzere üç aşamada yapılmalıdır. Sınav jürileri ilgili kurumlardan temsilcilerin ve noterin bulunduğu ortamda kura ile saptanmalı, her sınav için yeniden oluşturulmalıdır.
10. Aile Hekimliği uygulamasından vazgeçilmeli ve genel pratisyenlik bir uzmanlık alanı olarak tanımlanmalıdır. Üniversitelerimizde ve eğitim hastanelerinde genel pratisyenlik uzmanlığı eğitimi verilebilmesi yönünde çalışmalar başlatılmalıdır.
11. Asistan hekimler sağlık hizmeti ve uzmanlık eğitimi kapsamı dışındaki işlerden uzak tutulmalıdır.
12. Nöbet ücretleri tam ödenmeli, 80 saati aşan nöbetlerin ertesinde nöbet izni kullandırılmalıdır.
13. Şef, şef yardımcısı, başasistan ve uzman hekimlerin aynı hedef için aynı koşullarda çalışan bir ekibin parçaları olduğu yasal güvence altına alınmalıdır. Bu kadroların hak ve ödevleri Tıpta Uzmanlık Kurulu tarafından düzenlenmelidir.
14. Uzmanlık eğitiminde yeterlik değerlendirilirken hem tek tek hekimler hem de klinik ve hastaneler bir bütün olarak ele alınmalıdır. Bu çerçevede ulaşılması gereken ideal ölçütler ile hali hazırda mevcut olan ölçütler arasında tedrici bir geçiş süreci planlanmalıdır.
15. Eğitim birimlerinde uzmanlık eğitimi süresince işlenmesi gereken eğitim programının hazırlanması sağlamalı; eğitim birimlerinin gönüllülük temelinde ziyaretleri ve akreditasyonu için çalışmalar başlatılmalıdır.
16. Uzmanlık eğitimini tamamlamış ve görevini bir eğitim kurumu dışında uzman hekim olarak sürdüren meslektaşlarımızın sürekli mesleki gelişimlerini sağlamak için etkinlikler planlanmalı ve bu etkinlikler dernekler, tabip odaları, bakanlık ve uzmanlık eğitimi veren kurumların tanımlı görevleri haline getirilmelidir. İnternet teknolojisinin bu konuda kolaylaştırıcı bir rolü olacağı dikkate alınmalıdır.
17. Yeterlik sınavları sürekli mesleki gelişimin bir parçası olarak düşünülmeli ve uygulanmalıdır.
